Xa van saíndo as fotos deste verán do meu forno... teño unha boa chea de fornadas... este verán deu para moitos fotos. Desta volta un domingo pola tarde de aburrimento no que ao meu amigo Marcos e eu nos deu por coller o coche e sen saber noi ben qué facer acabamos en Cabo Udra, un pequeno promontorio que parece inmenso e que domina de xeito impactante a costa hacia San Vicente cas Ons e Sálvora á vista, a ría de Pontevedra e a ría de Aldán flanqueada pola costa da Vela e o inevitable perfil das Cíes. E como non, a inmensidade do océano ao que verten os nosos mil ríos.
A vista é simplemente impactante, dun salvaxismo apenas manchado por un anaco de Vigo que se deixa ver ao fondo da ría de Aldán, por riba da praia de Vilariño, Marín a un lado e Sanxenxo e Portonovo ao outro, case manchas que non chegan para apreciar ese outro salvaxismo, o humano. Un exemplo da nosa insignificancia, ca distancia todo o noso faise ridículo. Pero non pasa o mesmo ca natureza, que é grandiosa a calquer escala. Rxemplos desa grandiosa fermosura, unha parella de cabalos que pacen apaciblemente diante dos nosos ollos ou os xogos de claros e sombras das nubes.
Ningún comentario :
Publicar un comentario