UA-55725853-1

7 de dec. de 2014

Ollos

Non era raro ollala alí de pé, atrapándoo todo con aqueles ollos inmensos, expresivos, exóticos, ollos de actriz de cine mudo, de actriz de varietés, uns ollos negros que en realidade eran redes de cazar soños e imaxes, toda a luz cos seus feitos, como se foran buratos negros no medio do infinito universo da súa pel escura con sabor a terras lonxanas, sen dicir nada, só ollando, aprendendo, escoitando… esperando. Ate que un día, un baile, unha danza rápida, fixo saltar o tapón, rachou o velo, e entón, como se desbordan os regatos na praia cando os nenos lle fan imposibles diques de area, ela xa non foi quen de deixar de falar.

Ningún comentario :

Publicar un comentario