UA-55725853-1

4 de xan. de 2015

Bye Bye Love...

Acabouse, por fin. Ou debe ser así ou debe ser así. Non hai outra. E non por ti, non pola esperanza que poda ter, non, por min. Estou ata os collóns. De verdade. Esquecer e deixarte ir. Ti o perdes, que che aprobeite. Como dicía o outro día a Sara… bye bye love, bye bye loneliness, hello happiness, i´m think i´m gonna laught… Mariana, tonta, non sabes como te quero, como te adoro, pero… estou farto de sufrir e todo iso faime sufrir e moito. Moito máis do que sofres ti por culpa miña. E levo así tres meses, tres meses chungos, e agora acabouse, porque quero ser feliz. Non te vou odiar e non te vou criticar. Non, non o mereces porque o que estás a facer o fas por min, non por ti, que a ti tamén te doe, e ti tes a capacidade de separarte, de distanciarte, de non necesitarme nin de botarme en falta, porque por moito que digas, de seguro que me necesitas e me botas en falta, pero ti, ca túa frialdade e a túa mente que controla a túa vida con precisión de máquina es quen de anular eses sentimentos. Eu non, cando quero, quero de verdade e cando me preocupo preocúpome de verdade, eu non son quen, eu quérote e necesítote, e bótote en falta, pero xa non máis porque eses sentimentos fanme dano e moito. Vou esquecerte, síntoo, e vou buscar en outros lares, ten que haber mulleres coma ti a patadas, mulleres que ademais me acepten como son ou que polo menos traten de aceptarme, de seguro. E eu o merezo, as merezo, e non podo perder máis o tempo. Xa non. Síntoo, non quero arrastrarme máis ante os teus tacóns.

Así que Tanxe, Peixiño, a pesares do moito que eu te quero e do moito que te vou agradecer todo, os tres meses do verán e os tres do outono, por cousas diferentes, polo que me tes dado e polo que me tes axudado… bye, bye…

Ningún comentario :

Publicar un comentario