Xa sei que non caeu moito pero é moi satisfactorio pasar dous días de choiva despois de tantos días secos, de incansable sol e inapropiado ceo azul, de extraño añorado inverno.
Choveu, por fin, non moito, pero dabondo para poder saír fóra e deixar caer a choiva na cara. E para sacar unhas poucas fotos de choiva no xardín, cas que lembrar que o ceo azul e as postas de sol son fermosas pero que un día de choiva, en certo modo, o é máis. Ou polo menos, para min, máis alegre.
Ningún comentario :
Publicar un comentario