Madreñas

- Señora, desculpe, podería tirarlle unhas fotos…

- E logo para que é?

- E polas zocas, que non é moi habitual mirar a alguén usalas…

- Ah! polas zocas… as madreñas!

- Si, polas madreñas.

Eu afástome un pouco e comezo a tirar. A peixeira posa un rato, fachendosa.

- Mire, non se preocupe, vostede siga o seu, faga como si nada…

- Ah, vale… mire señora – falando cunha muller que se achegou ao posto -  os xurelos son da ría, pero tamén teño fanecas e unha pescada do pincho moi boa…

Volvo a achegarme a ela.

- E logo, que tal se fai traballar cas zocas?

- Ai, é unha marabilla, mira, agora teño os pes fervendo.

- Claro, sequiños, porque leva as zapatillas, non é?

- Si mira…

- E sequiños, porque aí no alto…

- Si, antes andaba no frío e eu cos pes quentes.

- E con tanta auga non lle esvara?

- Non, que lle puxen unhas gomas por baixo, ves? E logo para que son as fotos?

- Pois por que gústame ver como se usan as vellas cousas nestes tempos modernos.

- Home, moi glamurosas non che son pero eu estou moi contenta.

- Glamurosas? Pois xa me contará vostede onde vai atopar zapatos cuns deseños tan chulos como eses?

- Pois tes razón.

- Bueno, déixolle traballar. Moitas grazas.

(Máis os menos, na Praza de Abastos de Vilagarcía o pasado martes)