UA-55725853-1

6 de ago. de 2014

Amencer en García Barbón

Amencer en García Barbón 060814 063

Hai días fermosos nos que arde a chama da tristeza dentro dun... e hai días que parecera que esa tristeza saíra fora dun mesmo e acabase no ceo enchéndoo de nubes, e aínda así, neses días de tristezas cenitais, incluso así, a fermosura tingue de lume e alegría o ceo do amencer e do solpor.

E para mostra unha foto do amencer céntrico vigués. De seguro que hai vistas máis altas para sacar mellores fotos dun solpor nesta cidade de pendentes e rúas oscuras... pero esta é a vista que teño ao erguerme. Por sorte a foto foi sacada no momento preciso, na hora xusta, no segundo no que se pasan todas as portas cara o futuro. As portas que xa non se poden volver a pasar cara atrás, sempre para diante. Para ben e para mal.

Claro que cando un mira un amencer así, a pesares desa tristeza cenital do resto do día da que falaba antes, non pode deixar de encherse da alegría e da esperanza de que todo vai ir ben, que a vida está ahí, diante nosa, de que o malo sempre queda atrás, e se non queda, con axuda, sempre con axuda, dun mesmo e dos bos amigos, se pode seguir a vivir. E entón só podes pensar que en realidade todos os males son tonterías, que o mellor que pode facer alguén coma min, coma ti, é loitar e gozar de cada momento porque a vida, por sorte, hai que compartila, iso si, primeiro cun mesmo.

Aurora - Franco Battiato
Album "Apriti sesamo" - Traccia numero 8

Vento, tu che sei passato sul sobborgo
ed hai abbeverato le colline assetate
porta a me le cupe nuvole
affinché le possa riempire d'acqua,
con le mie lacrime.

Borghi, verso i quali s'incamminano le disgrazie
come lupi che s'incamminano nella selva
là, dove ho accompagnato i leoni all'acqua
ed ho visitato tane di gazzelle.

Dietro di te oh mare, ho un paradiso da scoprire.

Dove c'è contentezza e miseria alcuna
se di giorno penso di conquistare
la sera tu me lo rinneghi.

Ho ceduto ai desideri che il mare mi ha proibito di
incontrare.

E farò della mezzaluna un battello
per abbracciare l'ardere del quel fuoco,
e farò della mezzaluna un battello
per abbracciare l'ardere di quel fuoco.

Oh tu Aurora portami la luce, tu Aurora portami la luce.

La Mente è qualcosa di stupefacente, un tesoro,
che soddisfa il desiderio, uno scrigno,
di ogni possibile cosa.

Ningún comentario :

Publicar un comentario