Que aburrimento máis grande... hoxe é o Samaín e eu traballando...
O bo é que teño tempo para unha reflexión (ou dúas), para sonreir pensando no extraña que é a vida: nada é eterno, todo ten un fin, e ademais, é unha roda, todo volve.
Porque acaso non resulta canto menos cómico que unha antiquísima festa celta, o Samhaín, ca que se celebraba o fin do ano e da estación da luz, ca que se achegaban os celtas ao mundo dos espíritos e aos ancestros, que foi cristianizada como o día de Todos os Santos volva agora a nos, case 1400 anos despois, como a comercial Halloween dende as colonias americanas a onde a levaron os irlandeses como "All Hallow´s Eve"?
Penso que si e penso, rindo o chiste, como de fracasados deberán sentirse alá no ceo, a carón de Deus, sabendo que a súa farsa volvía, en certo modo, a ser unha festa pagá, aqueles primeiros dirixentes cristianos empeñados en cristianizar (transformando festas alleas en propias) a todo bárbaro europeo ao seu alcance.
Pola miña parte, hoxe, só espero que comerades moitas castañas asadas e que chegásedes a algunha conexión especial a carón do lume... se cadra tamén co mundo espiritual.
Ningún comentario :
Publicar un comentario