Fai dúas semanas tivemos a sorte de ver a Kepa Junkera en concerto íntimo e acústico no Café Liceum de Porriño, un concerto de mínimos maximizado pola súa brutal esencia: a soidade de Kepa Junkera cos seus acordeóns apenas acompañado polo percusionista galego Xosé Lois Romero é unha falsedade que oculta unha realidade sorprendente, a beleza dunha música máxica interpretada polos imposibles dedos do intérprete vasco, que demostran que a interpretación minimalista dos seus vellos temas, e dalgúns da nosa tradición, non fai botar en falta a unha grande banda.
Ningún comentario :
Publicar un comentario