UA-55725853-1

23 de xuño de 2014

Fotografía ao sol

Vella fiestra

Xogo de obstáculos

Encuadrados

Encuadradas

Cada vez que na primaveira ven o sol e saes a camiñar ca cámara de fotos na man, cada disparo que fas é unha posibilidade de gardar un momento único, unha lembranza ou simplemente unha ollada a lugares tan habituais na túa vida como os que podes atopar de cotío dando un irrelevante paseo.

Sempre hai unha vella fiestra que te chama a atención, unha desas con pintura verde medio caída, que fala de que a pesares de que a casa sempre foi de xente común, vulgar, de traballadores afanados no seu, no seu tempo, aquela era unha casa humilde pero fermosa, fachendosa.

Ou por exemplo, cando atopas o paseo dun parque polo que pasas case a diario, ese paseo que non era paseo máis que de nome, que xa necesitaba un bo arranxo e que de súpeto un día o atopas tan cheo de conos de franxas laranxas e brancas, que pensas... "Non era sen tempo que o arranxaran... xogamos a esquivar?".

E se vas á praia de Vilagarcía o normal é pasar por un horrible paseo de cubos abertos de cemento como unha serie de caixas que nos levan por un camiño determinado, como se foran noxentos arcos detectores de metais, pero que ademais polo medio fai un feo corte, un zig-zag imposible, e esa oda o "concrete" aínda así deixa sitio á posibilidade de facer interesantes fotos de xente pasando por elas, de encuadrar árbores da praia, de xogar cas perspectivas, cas sombras...

Mesmo na propia praia, nun sitio tan visto unha e outra vez, como o piñeiral con mesas que caeu do ceo na praia que un día saiu do río e acabou xusto onde antes había unha praia de verdade, podes atoparte unha foto tan interesante como unha muller tranquilamente sentada nunha das mesas, lendo indiferente, ante as olladas de miradas alleas, de obxectivos de cámaras, de nenos xogando, a unha señora tan concentrada que o nin o cambio do tempo percibía, as nubes que tapaban lentamente ao seu paso ao sol.

Piñeiros

Concentración

Ningún comentario :

Publicar un comentario