De vacacións, andivemos os dous por Salamanca en tránsito para Málaga. Bo sitio Salamanca. Fermosa cidade, bo tempo e bo comer... contundente e saboroso. Boa terra a charra.
E tanto... un dos días comemos nun bar da famosa rúa de tapeo de Salamanca, a rúa Van Dyck, nun sitio chamado "Los Faroles"... moita tapa pero tamén menú do día a 8 euros, todo moi rico e abundante, comida de batalla pero paga a pena. Eu comín revolto de farinato (unha especie de embutido típico feito con manteiga) ben cargado de calorías, e un delicioso estofado... E entón se che cae a alma aos pés cando miras o manteliño de papel... de Augas de Mondariz.
Nel aparece a frase "bo proveito" en catalán, francés, inglés, euskera, chinés, xaponés, grego, ruso, italiano, alemán, árabe, portugués... castelán... e galego... cona... galego non!!!
Pode ser que eu, na miña incultura o sendo como son nacionalista (ou galeguista, tanto ten), teña un xeito de pensar revirado e sesgado, quero dicir, que tendo a pensar mal de Augas de Mondariz. Mais, penso eu, que de querer facer un manteliño multilingüe, que lles custaba por a lingua da súa propia terra? Se só estivese escrito en castelán eu entendería que non fóra escrito en galego, non?
Outro día pola noite parando a tomar un pinchiño en Ronda había unha tenda diante nosa, Stradivarius, e lembro que lle preguntei a Lupe… “oes, esa é de Zara, non?” porque resulta que no escaparate tiña escrito algo en varios idiomas, non lembro que, pode ser que fora rebaixas, e un deles era o galego…
O custe de facer país é baixísimo. O custe de diferenciarse como produto dunha terra marabillosa tamén. Pero o custe de é altísimo polo menos para a terra que é orixe de tanta calidade. Augas de Mondariz avergóñame e avergoña á súa orixe unha e outra vez… eu tamén sinto vergoña desta empresa e por iso non penso mercar unha botella da súa auga nunca máis.
