Esta caracola levoume, sendo neno, moitas veces ao carón do mar sen saír da miña casa, na que durante moitos anos ocupou un anaquiño na sala da televisión.
Non hai moito máis que dicir, unha lembraza máis da miña infancia, desas cousas que son tan importantes cando un é pequeno, as cousas sinxelas. Quen para agora a escoitar o mar atrapado no fondo dunha caracola? Eu, ás veces, trato de lembrarme e intento deixarme levar polas pequenas cousas, que son as de máis grande encanto.
Un sencillo pero entrañable recuerdo.
ResponderEliminar