Cousas de nenos

Cóntame o amigo Xoxe Xose Lois D. Lucio​, que onde el vive, no Sixto, en Vilagarcía, cuna dos Campaneiros, gaiteiros de renome, o alcalde, o Sr. Fole, do PP mandou por uns bambáns para que os vellos fagan exercicio uns días antes das eleccións. Que alegría, de súpeto os nenos grandes de O Sixto, por fin, teñen aparellos para xogar no parque que hai do lado do centro cultural! Pero non sexades malos, non pensedes que é por arrincar un par de votos, non... é por boa vontade!

Cóntame tamén que hoxe, día 25, deben de estar de resaca postelectoral no concello de Vilagarcía, pero das malas, das resacas puñeteras que non saen nin co paquete enteiro de ibuprofeno, porque quitaron os bambáns pensando que estaban a quitar a propaganda electoral. Claro que ao mellor, pensando mal, pero moi mal, tamén podería ser que o ex alcalde, ou alcalde en funcións, o Sr. Fole, ou Fole a secas, nun berrinche infantil, mandounos quitar porque "los pagué yo, de mi bolsillo, y si yo no puedo jugar con ellos pues no juega nadie".

Cosas de nenos digo eu.

As fotos foron feitas por Xoxé Lois Lucio no Sixto, Vilagarcía de Arousa, os días 22 e 25 de maio.

San Roque ten morto... longa vida a San Roque

Sen falta, a cidadanía vilagarcián debe tomar unha decisión inevitable... é necesario cambiarlle o nome a nosa festa maior... xa non pode ser San Roque, nin a Festa da Auga, nin pode seguir a ser Festa de Interese Nacional. Non pode ser porque San Roque morreu baixo toneladas de lixo, de botellas rotas e valeiras, baixo litros e litros de alcol verquidos nas súas rúas que nin as augas que a refrescaron foron quen de levar. San Roque morreu, e con el a Festa da Auga... e a rei morto, rei posto... Viva o novo rei Megabotellón de Arousa Party!!

Hai que deixar paso á modernidade, aos novos tempos e nestes que veñen, de rapaces desalentados e desencantados co negro futuro que ven, beber ata reventar é tan importante como comer ou durmir todos os días... o alcol sustituíu á verde esperanza das posibilidades futuras, porque onde non hai posibilidades tampouco hai esperanza. É mellor beber e beber ata caer e durmir en calquer lado sen máis preocupación que a resaca que virá ao día seguinte ou se hai outra nova festa. Mellor que...? mellor que calquer cousa que veña porque de seguro que o que ven é unha verdadeira merda... Prince debería engadir unha nova frase ao seu mítico Times...

O peor é que realmente os novos da nosa sociededade tan só reflicten o que teñen diante: coidado co que dis, os nenos escoitan. Os rapaces adolescentes tamén. Temos unha sociedade despreocupada, que non se para a pensar nas consecuencias, dun individualismo demasiado xeralizado, e da que o primeiro desencantador é o noso governo. Neste caso o municipal. Vale, aceptamos que o macrobotellón no que se ten transformado a festa de San Roque en Vilagarcía é incontrolable, que só pode morrer por el mesmo... entón, que hai que facer? Colaborar con el... e nese sentido, si hai algo peor que o macrobotellón iso é a desidia municipal: cómo pode ser que ao día seguinte da superfesta aínda estivese sen recoller a maior parte da merda que deixou atrás? Esa mesma tarde limpáronse a rúa dos viños, as rúas polas que pasaría a procesión e a praia (daquela maneira)... e só ao día seguinte o resto... non podedes imaxinar o deprimente que era Vilagarcía cos paseos marítimos cheos de xente e cheos de merda. Tristísimo. E todo para que? Para que os locais de copas, os restaurantes, os bares fagan caixa? Cal é o custe real? Que custe ten a merda acumulada durante días? Tanto custa contratar á xente necesaria para deixar Vilagarcía completamente limpa a última hora da tarde? O problema é a xente pero tamén os políticos que non asumen as súas responsabilidades.

Se esta é a sociedade que eu teño contribuído a facer, eu cada vez teño menos gañas de vivir nela, rodeado de xente desencantada tola por atopar con que evadirse e chea de políticos incompetentes que non valen nin están preparados para os cargos que ocupan e que o único que fan e aproveitarse do medo e da indiferencia da xente. Canto lixo!!!

Dourados momentos

Santa Rita Rita Rita, o que se dá non se quita. E veña, todos, cohorte de Deus, a festexar con santa e apampanada devoción a festividade sinalada no calendario arousán... ata se tes que aparcar o coche de calquer xeito porque en cinco minutos, corre home corre, que non esperan por ti, vai empezar a misa... xa logo o todopoderoso (Picoro, por que o outro non creo, mundanas multas a el!!!) intercederá con recurso divino ante a autoridade competente...

E eu a recoller os dourados froitos das lexións de sufridos veciños, propios e alleos, que asolagan a vila... Sempre se cumple a máxima inglesa: se hai un acto hai que estar no acto, aínda que só sexa por deixarte ver... se hai festa hai que estar na festa, na procesión, nas rúas, pero nas que teñen xente e postos nos que só mirar, nas outras non, e así, os paseos e parques afastados, os miradores lonxanos, quedan balerios de inoportunos maniquíes. Non podía eu deixar de aproveitar tan boa pesca! E mirade o que caeu nas redes ópticas da miña Nikon... dourados raios de sol, estimulantes ráfagas de vento e a cantidade xusta de figurantes...

Dous vellos e unha vella... pensei, que peculiar trío, cando todo o mundo anda en multitude pola vila estes tres retan ao cortante vento do norte e afástanse como cariñosos adolescentes ao mirador da praia, así que, pensei, e non podería ser...? mira que lista ela, seguro que de nova non tería pensado así... pero agora... de ter que escoller ao seu compañeiro nos finais anos dourados, porque non escoller aos dous?

No ar quedou a resposta, pero non o meu agradecemento pola súa figuración... chegaron, posaron e marcharon para deixarme o escenario baleiro, sen máis modelos que o mar, as vellas lanchiñas destartaladas, as áncoras, as algas...

Maratón polo día da Muller en Vilagarcía 2013

Un ano máis, e xa van dous, teño participado na Maratón fotográfica que organiza o Concello de Vilagarcía polo día da Muller. Este ano debido ó tempo que fixo a experiencia foi bastante mediocre: a choiva e o vento fixeron bastante complicado atopar ideas na rúa. Seica ese foi o motivo da calidade baixa xeralizada das fotos presentadas este ano, que fai que as miñas ata sexan boas e todo (en serio, non é por fachendear, calquera que non crea as miñas palabras que vaia mirar a exposición no Auditorio de Vilagarcía...). Agás dúas das fotos gañadoras, moi ben feitas, boa composición, moi ben expresado o tema. Destes dous fotógrafos mirei o resto das fotos e eran os únicos que realmente tiñan fotos de calidade.

Non quero parecer un pretencioso nin dar clases de fotografía a ninguén, pero o certo é que as leccións de Oscar teñen sido moi boas e por iso gustaríame explicarme: eses dous fotógrafos foron os únicos que realmente eran fotógrafos de entre todos os participantes... por que as súas eran as únicas fotografías que xogaban cas leis básicas da fotografía (tres tercios, claridade, focal baixa, xogar ca profundidade...).

E logo estaban as miñas tres fotos... nada do outro mundo pero que comparadas ca maioría...

Tema androcentrismo: Futbolin-a (expresar como o xénero masculino domina todos os aspectos das nosas vidas. O traxe do xogador non está montado por ordenador, é un anaco de papel pintado e recortado e posto con celo).

Tema feminismo: Feminista máis galego... Rosalía (esta foto foi a que menos me gustou. De feito o orixinal presentado era en branco e negro. Agora, en cor, queda mellor).

Tema educación para igualdade: Que dixo que os nenos no xogaban con bonecas? (como contar cunha foto a educación igualitaria de nenos e nenas? Agradecementos a moreas para a amiga Patri e o seu neno Xavi que me axudaron a tirar unha foto que para min e a mellor das tres).