UA-55725853-1

6 de set. de 2011

O totem de Lee Morgan

En Radio 3, os sábados e os domingos ao medio día botan un excelente programa chamado "A todo Jazz" todo un clásico do panorama radiofónico español. Como tamén é un clásico o seu presentador Juan Carlos Cifuentes, "Cifu para los amigos". "A todo Jazz" explora o jazz máis clásico, como o Be Bop, o Cool, o Son West Coast e artistas como Miles Davis, Dexter Gordon, Duke Ellington, Dizzy Gillespie, e un largo etc..

O programa comeza, todos os días ca mesma entradilla, unha marabillosa peza, unha peza que é toda unha declaración de intencións respecto do contido do programa. Empezas escoitando ese ritmillo e sabes que este programa vai ser algo fermoso, especial.

Levo moito tempo escoitando ese programa, uns días en directo, outros por podcast, e sempre, sempre disfruto dese tema… chamado… ben, o certo é que non tiña nin idea do nome do tema, do creador, dos intérpretes… Pero o outro día, Cifu decidiu adicar o programa enteiro ao disco que incluía ese tema.

Sinceiramente, non só descubrín que ese disco chamábase “The Sidewinder”, que o compositor era Lee Morgan (trompeta) e que os intérpretes eran Joe Henderson (saxo tenor), Billy Higgins (batería), Barry Harris (Piano), Bob Cranshaw (contrabaixo). Que o tema en cuestión é “Boy, what a night”, que no disco hai catro temas máis todos xeniais, que o disco foi publicado por Blue Note y que sembrou influencia, que o estilo de Lee Morgan era o Hard Bop, pero que o disco sentou as bases do que logo chamaríase Soul Bop. Non, o mellor foi que descubrín un marabilloso tema chamado “Totem Pole”.

O tema empeza cun lixeiro fraseo de piano acompañado do claro swing da batería e do contrabaixo, e de súpeto entran a trompeta e o saxo tenor, marcando un contrapunto de dúas melodías entrelazadas pero perfectamente casadas entre elas, facendo unha danza electrizante a ritmo latino, melancólica, e chea armonías de cuarto de ton, ata que fai unha marca a batería, hai un pequeno “crescendo”, cambia o ritmo a 4 por 4, e tras unha curta repetición da melodía, empezan as improvisacións todas elas maxistrais.

Primeiro a trompeta de Lee Morgan cun swing perfecto. Logo tras o cambio de ritmo o saxo, pausado contrapunto, entrando en ritmo aos poucos, collendo forza e igual que antes ca trompeta, xogando co piano, ca batería… outra vez o cambio de ritmo e entra o piano ca súa improvisación, tan só acompañado po la batería e o contrabaixo, perfectos acompañantes dunha execución cristalina. De novo o cambio de ritmo, e tras un toque de batería entra de novo a trompeta que desta volta aínda é máis incisiva, máis arriscada pero ao mesmo tempo máis clara cas notas, ata que chega o cambio de ritmo, a trompeta recorta as frases e entón volve a melodía inicial co conxunto ao completo, ata que lentamente esta vai esmorecendo de vagariño, deixándote tan só unha agradable sensación no corpo.

Escoitadeo e disfrutádeo.

Ningún comentario :

Publicar un comentario