Si… esta vai para ti, para o gilipollas ese que está aí dentro… que non aprendes. Aguántaste, vas ter que escoitar. Tanto dá o que che digan, non hai xeito de que aprendas a facer as cousas ben. Mira neno, en primeiro lugar tes que aprender a quererte a ti mesmo, a respectarte. Non é tan difícil, sabes? Tes unha boa vida chea de cousas boas, tes traballo, tes unha familia que non está tan mal, está na media, tes amigos que te queren moito, tes un montón de coñecidos, es un tipo habilidoso, que canta, baila, que fai boas fotos, que debuxa moi ben, que toca moi ben, que escrebe moooooooi ben, que fai un montón de cousas ben, ata es bastante ben parecido e agora se te está a quedar un corpiño xeitoso… de que tes medo? Porque tes que mirarte sempre tan mal a ti mesmo? Ninguén o fai, tan só ti… e cando ti te miras mal transmites algo que fai que os demais se sintan incómodos.
Escoita tonto, deixa de pensar no resto da xente, pensa en ti, deixa de mirar o móbil continuamente a ver quen se lembra, quen te chama… non pasa nada, a xente non está pendente de ti as 24 horas, teñen a súa propia vida, tal como deberías facer ti… vive a túa vida, goza da túa vida… como o outro día, que fuches a andar en bici polo Galiñeiro ti só e fuches feliz… vaia se fuches feliz, que ben o sei eu. Fai fotos, escrebe, pasea… fai eses cursos que tes que facer.
Non te preocupes tanto por lograr a atención da xente, xa verás que, deixando de agobiar a todo o mundo, eles van a prestarche máis atención. Total, mira, quen realmente non cha presta tampouco é que te interese moito, non? Realmente é así… ben o sabes pailán! Os que te interesan son os que realmente se preocupan todos os días por ti, os que te envían as mensaxes, os que se preocupan de saber de ti día tras día, independentemente de que ti sexas un pesado ou non. Os que non se renden ao momento porque saben que ti, parvo, vales moito máis que todos os teus problemas xuntos.
Sabes o que miro cando te vexo? Un home marabilloso, que sorprende e que fascina, pero só cando logra apartar cada un dos seus medos, e esa ansia por agradar a todo o mundo, por controlar o cariño e a atención da xente. Claro, xa sei, é complicado… todo o mundo che di, fai o que a ti te apetece facer, e a ti o que te apetece facer é saír, ir a tomar un café, ir ao cine, e todo iso facelo con alguén, con outras persoas… ese é o problema. Pois non, aprende a facelo ti só. Non te dás conta de que cando andas buscando xente para quedar o único que fas é arrastrarte? Non, valórate a ti mesmo facendo o que te apetece ti só. Xa verás como pouco a pouco aqueles que te aprecian vanse lembrar de ti, como vas a coñecer xente nova ca que empezar a quedar.
Como xa te teñen dito centos de veces, o que te pasa é que ti tes exceso de pasado, o que che leva á depresión e á tristeza, e exceso de futuro, o que che leva á ansiedade, e cando ese futuro se transforma en pasado e en expectativas non cumpridas, á tristeza. Esquécete dunha puta vez do pasado e deixa de vivir para o futuro. Xa chegará o futuro e xa chegarán as cousas. O que tes que facer é centrarte no presente. No puto presente, que é o único que importa. En escoitar as conversas, en ver o que pasa ao teu arredor, en ser feliz no momento… en coñecer novas persoas…
P R E S E N T E. O único que importa pailán, miñaxoia, parvo…
CALA XA! Si vale, tes toda a razón do mundo… vivo no pasado e mirando con ansiedade ao futuro, non me valoro dabondo, véndome con facilidade e trato de controlar o cariño e a atención dos demais. Nin sequera acepto o meu aspecto. Pode ser… non che vou dicir que non. Pero mira, non son nin pailán, nin parvo, nin miñaxoia, nin tonto, nin idiota… son EDU, e son intelixente, moi intelixente, e sei que fago moitas cousas mal, demasiadas, pero seino, sei dos meus erros, e sei que me gustaría deixar de cometelos, e tamén sei que por cada erro que cometa vou tratar de aprender unha nova lección. Así que, deixa de chamarme parvo, pailán, tonto, miñaxoia, idiota, porque non o son, porque si quero quererme e aceptarme teño que deixar de pensar que son un desastre e que o fago todo mal. E sei que, como a muller que camiñaba sobre os xeonllos no hospital, cada día trato de FACELO O MELLOR QUE PODO!!!
Ningún comentario :
Publicar un comentario