UA-55725853-1

2 de dec. de 2014

Perrencha

O neno do chuvasqueiro vermello, non di nada, non berra, nótaselle o enfado na cara, nos beizos apertados, nos ollos medio pechos e nas cellas tan xuntas que case son unha.

O neno fica parado no medio do parque cos puños pechos, levanta o pé esquerdo, solta unha patada e tira medio concello. Dá outra co dereito e derruba o que queda. Ca man esquerda esmaga un a un os bambáns vermellos e verdes e ca dereita arrasa os plátanos, os abetos e todos os camelios, non queda un. Por sorte xa fai un bo rato que non queda un alma no parque, toda a xente saiu correndo como tola.

Patea con rabia no chan, unha, dúas, catro veces, salta con xenreira, fai tremer o parque enteiro e na avenida os coches que pasan levántase do asfalto, quedan suspendidos no aire uns segundos, un eterno suspiro, antes de volver a caer sobre as catro rodas como se foran autos con cara e ollos dunha película de debuxos animados. Unha risa para os conductores.

Non lle vale de nada todo o caos que provocou no parque. A nai está decidida, vai comer o plátano.

Ningún comentario :

Publicar un comentario